ساختار کتاب: کتاب «دوست داشتن وضعیت موجود: چهار پرسش برای دگرگونی زندگی» با عنوان اصلی Loving What Is: Four Question That Can Change Your Life  بخش پیش‌گفتار، روش خواندن کتاب، چهارده بخش، پیوست و پی‌نوشت‌ها را در بر می‌گیرد.

شیوۀ نگارش کتاب: بایرن کیتلین رید که همه او را با نام بایرن کیتی می‌شناسند، فرایندی ساده، اما بسیار کاربردی به نام «کار» را به جهانیان معرفی می‌کند. کیتی در چهل و سه سالگی به خود آمد و خود را افسرده و پریشان کف زمین آسایشگاهی ویژهٔ زنان دچار اختلال در خوردن یافت. او در گیر و دار زندگی عادی، دو ازدواج، سه فرزند و موفقیت شغلی، در سراشیبی ده‌ساله و روزافزون خشم، هراس، ناامیدی و افسردگی افتاده بود. یک هفته پس از بستری بودن در آسایشگاه کیتی از خواب بیدار شد و هیچ درکی از آن که چه کسی‌ست، نداشت. گویی دیگر منی برای او وجود نداشت. همهٔ خشم و افکار آزاردهندهٔ او از میان رفته بود و به گفتهٔ خودش کل جهان درونی او وجود نداشت و همزمان شادی و سرمستی از اعماق وجودش می‌جوشید. گویی کیتی دیگری متولد شده بود که برایش هیچ چیزی جدا یا ناپذیرفتنی نبود. هر چیز خودش بود. آموزه‌های کیتی در قالب چهار پرسش، پاسخ، واکاوی و برگردان‌هایی‌ست که افکار آزارنده را به جریانی روان، طبیعی و پذیرفتنی در زندگی انسان تبدیل می‌سازد. سؤال‌هایی ساده که برای همهٔ انسان‌ها در گوشه‌گوشهٔ جهان و با هرمشکلی، قابل طرحند و سرانجام در پایان هر نشست، مراجعه‌کنندهٔ ناامید، هراسان، افسرده یا خشمگین، خود با آسودگی و پذیرش به ساده‌ترین و در دسترس‌ترین پاسخ ممکن دست می‌یابد، به راه حلی آسان برای حل مشکلاتش می‌رسد و مهم‌تر از این‌ها، در مسیر دست یافتن به ذهنیتی که ژرف‌ترین پرسش‌ها در آن پاسخی دارند، پیش می‌رود.

شمایی از کتاب: «دوست داشتن وضعیت موجود» در پنهانی‌ترین لایه، آموزش زیستن در لحظهٔ حال است، اما به ساده‌ترین بیان، این کتاب از فرایندی بنیادی به نام «کار» پرده برمی‌دارد که به آسانی پرسیدن چهار پرسش است: «آیا این حقیقت دارد؟»، «آیا واقعاً مطمئن هستی که این حقیقت دارد؟»، «وقتی این فکر را باور داری، چه واکنشی نشان می‌دهی؟ چه می‌شود؟» و «بدون این فکر چه کسی می‌شوی؟». نخستین گام برای شروع فرایند کار، نوشتن داستان‌ها، قضاوت‌های دردناک و افکار روی کاغذ است. کاربرگ «شخص کناری‌تان را قضاوت کنید» به همین منظور طراحی شده است و قضاوت‌هایی را در فرد برمی‌انگیزاند که به طور معمول، پرده برداشتن از آن‌ها بسیار دشوار است. کسی که می‌خواهد کار را انجام دهد، باید در مورد شخص یا رویدادی که در زندگی‌اش جاری‌ست بنویسد و نویسنده به خواننده پیشنهاد می‌کند برای پر کردن این کاربرگ تا جایی که می‌تواند فرد یا رویداد مورد نظرش را قضاوت کند، عیب‌جو و ایرادگیر باشد و هیچ نکته‌ای را از قلم نندازد. این فرایند سپس یکایک جمله‌های نوشته‌شده را با چهار پرسش مورد بررسی و واکاوی قرار می‌دهد و فرد را به سوی حقیقت پیش می‌راند. در گام بعدی، کیتی شیوهٔ استفاده از برگردان را آموزش می‌دهد و شخص را به واکاوی زندگی درونی خود وامی‌دارد تا خود دریابد داستانی که دلیل اصلی رنج کشیدن اوست و از دید او پنهان است، چیست. در واقع، برگردان‌ها نسخهٔ تندرستی، آرامش و شادمانی هستند. این کتاب بر مبنای گفت و گوهایی گوناگون در بارهٔ موضوعات مختلف نگاشته شده است تا با بررسی بسیاری از افکار و قضاوت‌های تکرارشونده، بخشی عمده از افکار دردناکی را که به طور تقریبی برای همهٔ جهانیان همانند است، در بر گیرد؛ چرا که در نتیجهٔ نشست‌های مختلفی که کیتی با انسان‌های مختلف در سراسر جهان برگزار کرده، چنین به نظر می‌رسد که آدم‌ها از افکار دردناک مشابهی رنج می‌کشند.

کاربرد کتاب: هدف این کتاب، شاد کردن انسان‌هاست. خواندن این کتاب به همهٔ کسانی که در زندگی روزمرهٔ خود با افکار دردناک، تکراری و آزارنده دست و پنجه نرم می‌کنند، پیشنهاد می‌شود. آنان که زندگی خود را در قضاوت مداوم اطرافیانشان می‌گذرانند و لحظه‌لحظهٔ شبانه‌روز خود را به تلخی سپری می‌کنند، راه رهایی از بند این آزار پیاپی را در سطرسطر این نگاشته خواهند یافت. زوج‌ها، کودکان، بیماران در حال مرگ، کسانی که در سوگ عزیزان خود نشسته‌اند، آنان که با شغل و مسایل مالی دچار مشکل شده‌اند، اشخاصی که با بدن، اعتیادها یا سخت‌ترین رویدادهای زندگی درگیر هستند و به بیانی بهتر، همهٔ ساکنان زمین این نگاشتهٔ ارزشمند را راهگشا و سودمند خواهند یافت.

روش مطالعه: تجربهٔ چندین‌سالهٔ انجام فرایند کار نشان داده است که هر کس کار را به شیوهٔ خود یاد می‌گیرد. برخی این فرایند را از طریق چگونگی شکل‌گیری گفت و گوها می‌آموزند؛ از این رو، نویسنده به خوانندگان پیشنهاد می‌کند گفت و گوهای کتاب را به دقت بخوانند، ضمن خواندن به درون بروند و پاسخ‌های خود را بیابند. بعضی کار را فقط با انجام دادن آن یاد می‌گیرند؛ این دست از خوانندگان باید آن چه را در آن هنگام آزارشان می‌دهد، بنویسند، چهار پرسش را بپرسند و پاسخ‌ها را بنویسند. کیتی به این افراد توصیه می‌کند بخش دوم و پنجم را بخوانند تا از راهنمایی‌های مقدماتی آگاه شوند و سپس به گفت و گوها بپردازند. نویسنده حتی روش خواندن کسانی را که ترجیح می‌دهند فقط راهنمایی‌های زنجیره‌وار را که تا آخر کتاب ادامه دارند، پی بگیرند، تأیید می‌کند و بر این باور است که خواننده خود سودمندترین روش مطالعه را برای خودش خواهد یافت. بی‌تردید شرکت در کارگاه‌های فرایند بنیادی «کار» برای رویارویی چهره به چهره با داستان‌های شخصی خود و دیگران، راهی مفید برای انجام بهتر کار است.